Als ik opsta ben ik stram, mijn vingers doen nog niet echt mee. Ik kan de rit van gisteren goed merken aan mijn spieren. En als je nu vraagt was het te veel dan is mijn antwoord nee, ik heb er met volle teugen van genoten.
Vandaag hebben we om 10u een afspraak voor nieuwe banden voor Gerard zijn Triumph bij de bandenboer van John. De banden zijn er nog niet als we er zijn, dat wordt dan verplicht Trempt verkennen tot 13u. Trempt viert 7 en 8 mei feest “de fira”. Het is een soort van dorpsfeest, er worden kramen en podia neergezet. De locale ondernemers presenteren hun waar en de modernste landbouwwerktuigen worden opgesteld. Om 13u zitten de banden erom en kunnen we aan onze rit van vandaag beginnen. We willen net als onze reisgenoten de route rijden die voor zaterdag gepland staat vanwege de weersvoorspellingen. Die route gaat net als de route van gisteren ook naar het noorden met Vielha als hoogste punt. Helaas gaat het voor ons niet door. We zijn nog maar net weg en ik zie steeds het remlicht van Gerard opflitsen. Even later staan we stil en onderzoekt Gerard de nieuwe voorband. Blijkt dat zijn ABS waarschuwingslampje niet uitgaat doordat de band verkeerd op de velg is gemonteerd. De sensor van de ABS zit nu aan de verkeerde kant oftewel de ABS werkt nu niet. Dan maar weer terug naar de bandenboer. Wij zijn net op tijd, de werkplaats is al afgesloten. Tja hier in Spanje hebben ze siësta dus kom om 15.45u maar terug, dan is de motor weer klaar. Weer gaan we verplicht Tremp in, eerst naar de supermarkt voor wat drinken.
Héhé het is 16u geweest als we eindelijk kunnen rijden. De route die gepland stond is te lang om nu nog te rijden, dan morgen maar kijken wat het weer doet. We gaan weer richting het hotel en kachelen door naar het stuwmeer waar we op weg naar hotel Terradets langs zijn gekomen. Ik vind het indrukwekkend om te zien hoe men zulke bouwwerken of installaties kunnen ontwerpen en bouwen. De wegen zijn breed, de bochten lekker lang. Het is behoorlijk kouder dan de afgelopen dagen, er waait een “gulle” wind zoals wij noorderlingen zeggen. We kachelen de C13 naar Balguer af en draaien de C12 weer op terug naar Cellers. Toch nog even een rondje van 100 km gemaakt.
De Pyreneeën is een bergrug én de grens tussen Frankrijk,Andorra en Spanje. Het is ontstaan door een botsing tussen het Iberisch Schiereiland en het Europese continent zo’n 50 miljoen jaar geleden. Het gesteente lijkt zo op afstand poreus, net een spons. De toppen zijn van graniet, verder vind je er gneis en kalkzandsteen. Aan de Franse kant is het kouder en regent het er meer, aan de Spaanse kant is het dor, droog en zonnig. Het is een onherbergzame gebied, er wonen niet veel mensen meer. Vroeger woonden er voornamelijk veeboeren. Wat dat betreft gaat hier net als in de andere landen om ons heen. De jeugd, de jongeren trekken weg naar de steden, een enkeling daar gelaten.
Onderweg is nog een mooi klooster te zien en Gerard heeft zijn knipperlicht in geschakeld. In de intercom hoor ik nog dat hij mij daar een kamer wil aanbieden maart met enig gemopper van mijn kant rijd ie door.
Hahaha jij en in t klooster?