Categorie: schotland

11 juni 2011

Schotland

Dag 7. Dagje Glasgow zonder brommer

Wat doet men zo op een snipperdag, uitslapen dus. Voor vandaag is dat tot 8uur. Dat betekend dat we om half negen achter o.a. de pancakes en witte bonen in tomatensaus zitten. Met een kan koffie gemaakt van oploskoffie en een kan “weak tea” moeten we een paar uur vooruit kunnen.

De trein naar Glasgow staat om half twaalf op perron 1 om ons drie kwartier later op het Queens Station in Glasgow af te zetten. Eerst daar maar eens echte kop koffie gekocht. Na de koffie is het zachtjes begonnen te regenen. Wat is er nu leuk aan een regenachtige stad? Gewoon helemaal niks! Wat een lol. Zo zonder regenjas en paraplu is het niet te doen. In een overdekt winkelcentrum nemen we uitgebreid de tijd voor een baked sandwich. Dat de Schotten heel andere eetgewoontes hebben als wij blijkt wel als de Jacked Patatoes in grote getale over de toonbank gaan. Een Jacked Patatoe is een dikke aardappel, zo’n ons bekend klei bintje. Deze wordt gepoft, half doorgesneden en dan gaat er over wat je maar lekker vindt. Zo kan je kiezen uit witte bonen in tomatensaus, tonijnsalade, geraspte kaas, bolognese saus enz. Het meisje naast ons zit zichtbaar te genieten van een Jacked patatoe met tonijnsalade en geraspte kaas erover. Een vreemde combinatie, het lijkt ons maar niets.

Tegen 16u. zijn we terug in een eveneens nat Dumbarton. Op moment van schrijven horen we dat het morgenmiddag weer gaat gieten. We hebben besloten om een dag eerder te af te reizen naar Morecambe in de hoop dat het weer daar beter is. Het is zeer waarschijnlijk dat we morgen 300 km dan ook grotendeels afleggen via de snelwegen. Meer valt er eigenlijk niet te vertellen zodat de netbook voor vandaag dicht gaat.

 

 

10 juni 2011

Schotland

Dag 6

We liggen nog op bed als de eerste motoren gestart worden voor de laatste etappen naar de boot in Newcastle. Er moet tussen 14.30u. en 15.30u inscheept worden en met 410 km te gaan kunnen ze nog ff vooruit. Natuurlijk zijn er fanatici die het met gemak in 6 uur kunnen doen maar het merendeel neemt er meer tijd voor. Wij vertrekken naar Dumbarton vlakbij Glasgow. Gerard heeft de route op mijn GPS geladen. Hij heeft de route op de GPS geplakt, ik heb n.l. geen routerol of tanktas. We  gaan richting Fort William aan de A86, de A86 gaat langs Loch Laggan met ver gezichten die je alleen in vakantiegidsen ziet, daarna de A82 richting Glasgow. De A82 begint voor Ballachulish waar het tijd is voor een kop koffie. Je kan merken dat men niet op toeristen is ingesteld want de koffietentjes zijn spaarzaam. Vaak is het en combinatie van de plaatselijke VVV,souvenirs en koffie. Dan gaat het verder over  de A82 en met Black Mount aan onze rechterhand denderen we door. Ondanks dat het 10 C en zonnig is trekken we de regenbroeken aan, het is droog maar de wind is snijdend koud.

Dan gaat het richting Loch Lomond, aan het begin van Loch Lomond zijn er mooie lange bochten waar je goed door heen kan gaan. Ik heb het gered de steps zijn aan de grond geweest.  Oei oei, dat ging lekker en waarom ook niet als de weg en de omstandigheden er zich voor lenen. Halverwege Loch Lomond is het weer tijd voor een stop, de home made tomatosoup smaakt ons goed. We zitten bij een afvaart van Loch Lomond cruises. De bussen met veelal grijze reizigers rijden af en aan. We vermoeden dat ze hier op de boot gezet worden en aan de overkant weer worden opgehaald. Ook wordt er veel gefietst zo ook een gezin met twee meisjes in een kar achter de fiets. Het oudste meisje is een jaar of vier en kletst er goed en duidelijk op los. Dat ze nog niet bekend is met de Schotse gebruiken blijkt wel als er een man in kilt en witte kniekousen voorbij komt. Al glurend over haar ijsje zegt ze heel verwonderend; “He’s wearing a skirt”. Ze zegt het niet echt zachtjes  wat haar moeder duidelijk in verlegenheid brengt. Ik moet bekennen dat zulke momenten me bekend voorkomen.

Dan gaat het door naar Dumbarton, we missen nu het gemak van de GPS. Het wordt zoeken totdat we de weg vragen en dan blijkt dat er twee Glasgow Road’s zijn. De mevrouw biedt aan om voor ons aan te rijden naar de B & B van vandaag. We maken graag gebruik van haar aanbod. Dumabarton ligt 25 km van Glasgow en is armoedig. Er is een maritiem museum en de kerken die er zijn staan op instorten of zijn slecht onderhouden. We eten bij Frank en Benny’s het smaakt ons beter als we de afgelopen dagen gehad hebben in Aviemore. Dan ff aan de wandel voor een kop koffie of een biertje, helaas veel is er niet te doen en gaan bij één van de plaatselijke pub’s naar binnen. Na een donkere Guiness houden we het voor gezien voor vandaag. Morgen staan de bolides stil, we gaan met het openbaar vervoer voor een dagje Glasgow.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

9 juni 2011

Schotland

Dag 5

 

 

 

 

Het is zowaar droog als we op staan. De BBC Pelleboer belooft droog weer maar zonder regenbroek op stap doen we toch maar niet en dat is maar goed ook. De route rond het Cairngorms Nationaal Park staat op het programma maar die nemen we niet. Wij gaan voor de Whiskytour van zo’n kleine 300 km. We willen wat meer doen als alleen motorrijden. Het eerste gedeelte van de route gaat door het Cairngorms Nationaal Park waar ik gisteren over schreef. Indrukwekkend is het gebied war we door heen rijden. Mooi asfalt in een glooiende omgeving met op de achtergrond bergen waar nog sneeuw op ligt. Uitgestrekte heidevelden met heel opvallend op bepaalde plekken een helder groen graskleed er tussen en hier en daar een boerderij. De schapen rennen weer in paniek voor ons uit. Aan de kant van de weg liggen met regelmaat aangereden dieren. Boven ons zweeft een roofvogel op zoek naar zijn prooi, wat het is weet ik niet maar het heeft een behoorlijke spanwijdte.

Al vrij vlot komen we bij een oude whisky distilleerderij die nu dienst doet als museum. Al met al is het een heel proces voor de graan met het water whisky is. Elk merk heeft zijn eigen markante smaak. Typerend voor de smaak is het water, de weersinvloeden en in wat voor vaten het ligt te rijpen. Sherryvaten geven een zoetere smaak als eikenvaten. Des te langer het rijpt hoe zachter de afdronk maar de houtsmaak wordt steeds  sterker. Later op de route krijgen we een rondleiding bij een distilleerderij in werking, Glinfiddich. Na de rondleiding is het proeven van de drie whisky’s die ze produceren. Die van 12 en 18 jaar worden gerijpt in Amerikaans eiken vaten, van 15 jaar in Spaanse sherryvaten. De jongste is scherp van smaak vanwege de leeftijd, de middenmoot het zoetst door het sherryvat en de senior heeft de karakteristieken eiken smaak die overheerst. Aangezien Gerard een zoetbek is gaat hij voor de middenmoot van 15 jaar. En ik? Ik ben er geen liefhebber van geef mij maar een likeurtje.

Vandaag is het de laatste keer dat we gezamenlijk eten in het hotel. Voor het eten wordt een groepsfoto gemaakt. Zo langzamerhand hebben we de mederijders leren kennen en zij ons. Ik kreeg zowaar vandaag de complimenten dat ik een GS 1200 rijdt. Een GS 1200 is geen kleine motor qua uiterlijk, het enigste nadeel is dat ik er letterlijk en figuurlijk op moet klimmen. Na het eten praten we nog wat na met andere motorfanaten vooral Winnetou Sipkema kan goed vertellen. Morgen is het grote uittocht naar Newcastle, wij nemen de boot een week later en zakken af naar Dumbarton vlakbij Glasgow.

Conclusie, de Midweektoer is een gezellige groep fanatieke rijders. Ze rijden het liefst meer dan 400 km per dag. Schotland is inderdaad het motormekka van het noorden alleen jammer dat het weer niet altijd meezat. En wie weet gaan we volgend jaar weer mee met de Midweektoer.

 

 

8 juni 2011

Schotland

Dag 4

Vandaag gaat Gerard eerst eens zien of hij een GPS aan de praat kan krijgen. Waarschijnlijk heeft Reina haar GPS de zekering van Gerard zijn motorfiets er uitgeblazen en ook de 220 netvoeding is inmiddels naar de maan. Ook Gerard zijn GPS doet niets meer. Hij gelooft niet dat er nu twee doosjes stuk zijn.

Zoals jullie al hebben kunnen lezen is het Gerard niet gelukt het doosje van Reina te repareren. Bij de pogingen om te kijken wat er aan mankeerde in de hoop te ontdekken wat  er nu precies kapot was heeft ook het doosje van Gerard de geest gegeven. Volgens Gerard  moet het de netvoeding zijn geweest die zijn GPS de nek heeft omgedraaid.  Over twee weken als we weer thuis zijn maar eens zien of er überhaupt nog wat te redden valt. Op dit moment is er wat het rijden van routes maar één oplossing en dat is ouderwets op de routerol, dat wordt weer heel anders rijden als wat we de laatste jaren gewend zijn geweest.

Door dit alles hebben we vandaag niet getoerd maar Aviemore verkend. Aviemore aan de A9 ligt aan de rand van het Cairngorms National Park. Het is toeristisch door de vele mogelijkheden van golfen, allerhande buitensporten, vissen en wintersport . Door de uitgestrektheid kan je hier volgens mij wel een dag fietsen zonder iemand tegen te komen. Bed and Breakfast’s kom je dan ook overal zelfs in de middle of no where tegen. De rivieren nodigen uit om te vissen en kajakken. In het National Park zijn veel wandel en bike routes. Trots zijn de Schotten op hun eigen verbouwde producten die ze verwerken in hun eigen gemaakte pasteien, scones en cakes. Dat de ingrediënten vers zijn is goed te proeven.

Naast dit alles heeft Schotland of heel United Kingdom een schat aan historie. Dat is te zien aan de vele tradities en erfgoed wat wordt gekoesterd. Kastelen and places of interest zijn er in overvloed om te bezichtigen. Het station van Aviemore heeft naast de reguliere spoorlijn een stoomtrein die in het hoogseizoen dagelijks van Aviemore naar Broomhill tuft. Naast dit alles zijn er de vele whisky distilleerderijen. Alle streken hebben hun eigen distilleerderijen met hun eigen kenmerkende smaken. De Dalwhinnie Distillery is de hoogst gelegen van Schot- en Engeland. Het water waar de whisky van gemaakt wordt is zo zuiver (geen invloeden van zeewater o.i.d.) dat het de zoetste malt whisky is. De Highland Park is een turf gestookte whisky en heeft een gerookte smaak. De Engels Schotse  whisky’s worden zonder “e”geschreven, de Ierse en Amerikaanse whiskey met “e”. Een malt whisky wil zeggen dat het één soort betreft, blended is een mengsel van meerdere soorten. Over het algemeen zijn de blended whisky’s goedkoper en scherper van smaak.

Let op de foto van de Fish and Chips

 

 

7 juni 2011

Schotland

Dag 3

De wekker loopt vandaag vroeg af voor vakantiebegrippen. De rit naar het noorden staat op het programma en dat is zo’n slordige 440 km. De motoren zijn nat van de regen afgelopen nacht maar op moment van vertrek is het droog. De eerste 100 km rijden we vlot weg, ik moet zeggen dat het Schotse asfalt me mee valt. Er is door de winter wel wat schade aan de wegen maar niet meer als in Nederland.  Van Aviemore gaan we via Cardbridge naar de A9 noordwaarts, Loch Moy laten we rechts liggen en via de brug in Inverness rijden we de B9176 op. De B9176 is één van de vele single track roads die we vandaag rijden. De naam zegt het al: single track is een weg geschikt voor één voertuig. Wel zijn deze wegen zo’n iedere 250 meter voorzien van passing places oftewel parkeerhaventjes. Het passeren op deze weggetjes verloopt soepel, wij krijgen van de 10 keer toch zeker 9 keer voorrang. Even groeten en het gas gaat er weer op.

We maken vandaag kennis met Schotland zoals het is: ruw, onbewerkt, regen, wind,koud, en de Schot zelf. De Schotten zijn gastvrij en vriendelijk, zo gauw ze merken dat je in ze geïnteresseerd bent praten ze honderduit. De eerste koffiestop op 110 km is in een plaatsje wat een lengte heeft van 16 miles en wel 400 inwoners telt. We zijn niet de eerste die – voor hun onverwacht – komen koffiedrinken. We kunnen nog kiezen uit zelfgebakken cake met banaan en rozijnen en zwarte koffie of thee de rest is uitverkocht. De cake is zoet maar smaakt goed, ik heb er een stevige boterham aan. De man aan de benzinepomp in Durness aan het noordelijkste punt van Schotland zegt dat het vandaag wel very terrible bad weather is en kijkt me meelij wekkend aan. Op dat moment tikt de regen staccato op de helm en is een motor met volle kuip meer aan het zeilen als aan het rijden.

Na 300 km gaat de route over de echte Highlands, de weg is niet meer dan een veredeld boerenpad. De Hooglanders liggen rustig kauwend aan de kant en hier en daar rent een schaap paniekerig weg. Mijn GS doet het goed op dit terrein, Gerard moet echt werken met zijn Jap. Zo rond 17.30u en 465 km op de teller zijn we weer in het hotel. We zijn moe, koud en nat. We hebben vier keer een stevige bui op de kop gehad en geen kleintjes.

At last but not at least, mijn motordoosje (GPS) heeft de geest gegeven, heeft Gerard vanavond zeker iets te doen…………………………………….mijn motordoosje weer tot leven wekken.