| Engeland |
 |
Dag 12. Site seeing again.
Voor de laatste keer hebben we Morecambe en omgeving te voet en met de trein verkend. Te voet de promenade van Morecambe, de promenade is 7 miles lang. Er zijn diverse uitkijkposten met informatie over welke vogels en waterbewoners er zoal zijn, en gaat via de vuurtoren naar het Art Deco hotel ”the Midlands”. Jammer dat het koffietentje bij de vuurtoren nog niet open is, in de luwte is het hier goed vertoeven. Dan maar bij Morrison’s shoppingcenter maar naar binnen voor een kop koffie. En hoera voor Gerard hier zijn de muffins met jam er in waar hij de afgelopen dagen naar op zoek is. Het zijn geen muffins maar doughnuts met jam. Maakt niet uit wat het is, hier is hij naar op zoek.
Dan nemen we de trein naar Lancaster voor een bezoek aan de Castle of Lancaster. Nu gaan we voor de rondleiding. Lancaster Castle is de voormalige gevangenis, in een deel ervan is de rechtbank, de Crown Court van Lancaster gevestigd. De rechtbank doet nog dienst voor civiele zaken. Moordzaken e.d. komen hier heden ten dage niet aan de orde. Met de gids komen we in de oude en eveneens de huidige Crown Court, de oude cellen en de Hadrian’s Tower. In de rechtbank werden en worden de processen gevoerd, voorstellingen en concerten gegeven. De ruimte is als volgt verdeeld: een plaats voor de rechter en zijn personeel, de jury te weten een manlijke – en vrouwelijke jurybank, getuigenbanken, advocaten en beklaagdenbank en een publieke tribune. Aan de wand hangen schilden van de sherrif’s van Lancaster. In het verleden werden de sherrif’s aangesteld voornamelijk voor het innen van de belastinggelden voor de koning. De schilden zijn er in drie maten, de sherrif’s zijn het meest vertegenwoordigd door de kleinste schilden. De grootste vertegenwoordigen de leden van het koninklijk huis. Ook onze Willem III hangt er tussen. Tot het einde van doodstraf werden de veroordeelden publiekelijk opgehangen, dit gebeurde op de maandag na de veroordeling. De veroordeelden hadden zich vergrepen aan misdaden tegen de staat. De veroordeelden voor zware vergrijpen werden op transport gezet naar Australië.
In de Hadrian’s Tower werden de gevangen de die zich niet aan de regels hielden vastgebonden in een dwangbuis in een stoel gezet. Gerard kon zich wel vinden in Scolds Bridle. Dit is een ijzeren frame die vrouwen met een scherpe tong op/om het hoofd kregen. Ter hoogte van de mond zat een soort van bit die ze in de mond kregen waardoor ze niet eten, drinken en vooral niet konden spreken. De cellen spreken voor zich. In een ruimte van 2 bij 3 met alleen een emmer als toilet werden zes mensen opgesloten tot hun uitspraak er was. Veel gevangen overleefden deze cel niet door de tyfus die er heerste. Gerard heeft nog even opgesloten gezeten in een cel samen met vier andere nieuwsgierigen. Opvallend was dat toen de cel helemaal dicht was het erg stil werd. Nu kwam dt niet door dat de bezoekers in de cel stil waren maar doordat alle luiken en sloten van de cel dicht waren. Als je in zo’n cel zit ben je echt het contact met de buitenwereld kwijt. Ik heb het van de buitenkant bekeken, ik heb het niet zo op die donkere cellen en kleine ruimtes.
Dag 12. De laatste loodjes.
