8 september 2010 Moskou

PolenDuitsland

Na een lekker uitgebreid ontbijt gaan we over de Poolse A4 en de Duitse A18 naar hotel Ascot-Bristol in Potsdam. Geen geplande KNMV route vandaag. We zetten het gas op de maximum toegestane snelheid, ook vandaag moeten we ons aan de limiet houden want wij hebben nog steeds vakantie maar de politie niet. Dat is te zien aan de radartoestellen bij de wegwerkzaamheden. Een vette Porsche Cayenne is aan de kant gezet en aan de houding van de bestuurder is te zien dat hij “echt” niet vrolijk is. Of de bekeuring die hij gekregen heeft wel vet genoeg is vragen wij ons af omdat hij ons later weer  voorbij stuift.

Als je zo op de snelweg rijdt is er niet veel te kijken behalve dan dat je moet opletten wat erop de weg gebeurt. Zodoende is er dan genoeg tijd om de afgelopen 18 dagen de revue te laten passeren. We zijn met de motor naar Moskou getoerd wat ook onze bedoeling was, we hadden ook met het vliegtuig kunnen gaan maar dan zie je niet wat er buiten de toeristische gebieden is. Wij hebben niet alleen de grote steden van Polen, Litouwen, Belarus, Rusland en de Oekraïne gezien maar ook aan de sfeer er buiten mogen proeven. Dan zijn de contrasten met het platte land en de grote steden wel erg groot. De gebieden waar we doorheen gereisd zijn en dan me name ex Russische staten lopen ver achter met onze westerse wereld. Verbazend is het dat er mensen uit het veld komen lopen naar de enigste asfaltweg die er is en dat de huizen waarin ze wonen in onze ogen bouwvallen zijn. Je hoeft niet echt van de hoofdweg af om te zien hoe ze leven, ze leven aan de kant van de weg veelal met hun hele hebben en houden.  Als vervoermiddel hebben ze een fiets, sommigen een paardenkar uit het Floris en Sindala tijdperk maar dan voorzien van reflectoren. De rijken hebben een oude Lada die om te starten aangedrukt moet worden door het hele gezin.

Wel is men hard bezig om de achterstand in te lopen, wegen worden aangelegd met subsidie van de Europese Gemeenschap. Vooral in deze gebieden mag alles op die ene hoofdweg, je mag erop lopen, fietsen, met paardenwagen en met de auto of motor. Al zijn er twee rijstroken je mag er rustig met meerdere naast elkaar rijden als het maar past. Een praatje maken aan de kant van de weg of hoog tijd voor een sanitaire stop? Dat mag. Zonder helm of kentekenplaat rijden? Is blijkbaar ook ok. Geblindeerde ramen is ook ok, evenals getinte koplampen kortom het lijkt erop dat alles is toegestaan.

Jammer is het dat de mensen niet meer uit het commerciële gedeelte halen zoals in hotels en dan qua klantgerichtheid. Ze zijn niet klantgericht en dan bedoel ik de mensen in de hotels in Suwalki, Minsk, Smolensk,  Kiev en Rivne. Ik ben benieuwd hoe het erover 20 jaar uitziet en of de bevolking zich verder heeft ontwikkeld. Ik vermoed dat er een aantal generaties overheen gaan voor ze op het platteland net zover zijn als nu in de steden. Ik hoop dat het ze lukt.

Dit is het laatste verslag van onze Moskwatrip. Met dank aan onze reisgenoten, wij hebben ervan genoten.

Gerard & Reina

7 september 2010 Moskou

Polen

Om half zeven laat de wekker weer van zich horen. Op de achtergrond horen we al dat het regent en niet zo zuinig ook. Tja, we hebben geen keus we moeten opstaan want er staat een pittige dag op het programma. Zo’n slordige 430 kilometers over de beroemde Poolse wegen. Om 7 uur is de eetzaal al behoorlijk gevuld met mopperende motorrijders. Het onderwerp van de ochtend gesprekken gaat grotendeels over het natte weer. Buiten zien we dat de geulen die in het wegdek zitten door het vele vrachtverkeer nu dienst doen als afwateringskanaal. Joepie, dat word genieten.

Vandaag gaat onze medereisgenoot Henk voorop rijden. Gerard heeft vandaag een vrije dag als reisleider rijdt in derde positie. Na een paar kilometer krijgen we het vage idee dat we de verkeerde kant op rijden. Het lijkt alsof we weer naar de Oekraïne karren. De oorzaak van dit alles ligt domweg in het feit dat Henk zijn GPS één van het type Mietje is. Zelf noemen Henk & Inge hun GPS Kelly, en je mag zelf invullen waarom. We rijden net zo lang naar het zuiden totdat het droog is en dat is niet lang. Na zo’n 70 km worden de motoren aan de kant gezet, het is tijd voor overleg over wat we route we nu volgen. Het blijkt dat Henk het wayponit van het Novotel in Wroclaw met de snelste route heeft ingegeven en wij de originele route rijden. Aangezien Henk de reisleider is bepaalt hij de route.

We rijden door het zuiden van Polen richting Krakow en je houdt het niet voor mogelijk maar er staan waarschuwingsborden voor S bochten. Ik krijg maar amper mijn stuur om, het lijkt wel of het vastgeroest is. Maar we zwieren en zwaaien er vlotjes door, wel weer een lekker gevoel. De laatste 180 km blazen we er letterlijk op. Gewoonweg zalig! Het asfalt is goed, uitstekend zelfs heel anders als wat we in het begin van De Tour du Moskou gehad hebben. We zijn er het over eens dat het zichtbaar is dat het zuiden van Polen rijker en verder ontwikkeld is als het noorden van Polen.

We zijn als 3e in het hotel, snel douchen en dan naar de lobby voor een biertje en om de rest van onze reisgenoten te begroeten. We zijn al een paar dagen aan het discussiëren wie wie nu is daarom haalt Gerard de deelnemerslijst erbij, We vinken iedereen af die we kennen, sommigen hebben we al voorzien van een eigen naam, dit leidt tot grote hilariteit onder de aanwezige reisgenoten. Zo hebben we bijvoorbeeld Dick, Hugo en Jan de Drie Musketiers gedoopt.

Vandaag alleen een verhaal op papier, foto’s zijn er niet gemaakt.

.

6 september 2010 Moskou

OekraïnePolen

We zijn weer in de Westerse wereld! En eerlijk gezegd na 3000 km te hebben rondgetoerd en gestuiterd in een voor ons onbekende wereld doet me dat goed. Dit is echt een vakantie van kijken en bekeken worden. Vanochtend zijn we vertrokken uit Rivne en nu op moment van schrijven zitten we 330 km verderop in Lublin in hotel Victoria naar ik vermoed een 4**** hotel en deze weldaad doet me goed.

Vanochtend zijn we na een nacht op een matras van 5 cm schuimrubber en een plank opgestaan voor het ontbijt. Een goed ontbijt, wel met droog brood en gevulde pannenkoekjes. Misschien dat er morgenochtend verse broodjes zijn, ik zou dat heerlijk vinden. Met de regenbroek aan, niet voor de regen maar voor de kou – het is 11 °C – gaan we richting de grens. Midden in Rivne staat aan de rechterkant tank nr. 029 als monument opgesteld, verderop grazen een paard en een koe op een rotonde. Iets wat in onze wereld geheel ondenkbaar is. Het regent inmiddels, bij een tankstation stoppen we niet om te tanken maar voor een sanitaire stop, om warm te worden en een kop koffie te scoren. Helaas er is geen koffie, wel koffie in een potje om op te lossen. De schoonmaakster biedt aan om water te koken en daar maak ik dankbaar gebruik van, de koffie en de bekers zijn snel gekocht. Ondertussen druppelen er meer reisgenoten binnen die de rest van de koffie opdrinken. Inge bedankt de schoonmaakster met iets kitscherigs uit Nederland waar ze erg content mee is.

Nog een uur en we zijn bij de grens eerst nog wat Rivna’s in de tank, de rest wisselen wel als we aan de andere kant zijn. Eerst de nodige stempels halen en we kunnen door al met al kost deze grensovergang ons 1,5 uur maar door dat we weer door de tijdzone gaan is het een half uur. Tijd is het om weer warm te worden en dat doen we met een kop echte koffie en een shaslik met friet, we laten het ons goed smaken en koersen aan op Lublin waar we om 15.30u. zijn. We hebben een kamer met een heerlijk zacht groot bed en genieten van een lekker warm bad. Heerlijk deze weldaad. We zijn het er over eens dat het voor ons lang genoeg geduurd heeft, we ruiken de stal en willen naar huis.

5 september 2010 Moskou

Oekraïne

 

Het ontbijt van vandaag is triest. Als we bij het café zijn waar we moeten ontbijten schreeuwt de muziek ons al tegemoet. Gerard draait resoluut de stereo een flink aantal decibellen lager wat niet gewaardeerd wordt door het snibbige meisje van de bediening. Ze doet er weer wat decibellen bij maar minder als voorheen.  Dan gaan we richting het buffet, wat we aantreffen is niet veel, en het personeel doet er naar ons idee er niet veel aan om het te veranderen. Na een paar plakken droog brood, een kop thee en een yoghurtje stappen we op onze motoren richting Rivne. We toeren de M06 af door de toendra’s. Na 95 km is het tijd om te tanken. We treffen een 4**** tankstation, zulke vriendelijke mensen, lekkere koffie  en een erg schoon toilettarium, petje af! Dat kunnen we niet zeggen van de volgende stop alhoewel de koffie zonder prut en blizy – gevulde pannenkoeken met kaas -erg lekker is. Ook de hond kwam ff langs, dit is een nieuwe versie: het is een poephond met tepelverzakking.

Dan krijgen we de klapper van de dag, 50 km voor RIBHE worden we aan de kant gezet door de politie. Ze hebben ons, 4 motoren in totaal stilgezet voor te hard rijden. Gerrit en ik moeten onze kenteken en het internationaal rijbewijs inleveren en meekomen naar de overkant van de straat en ik mag plaatsnemen in hun auto.  Daar laten ze op hun lasergun zien dat iemand van ons 74 km heeft gereden in plaats van de toegestane 50 km. Tevens schrijft hij op dat 200 wil hebben, op mijn vraag wat voor 200 schrijft hij erachter Euro. Nou dat dacht ik toch niet, dat ben ik toch echt niet van plan om te betalen. Toch maar ff overleggen met de rest aan de overkant. 50 Euro per motor is wel erg veel voor een overtreding die één van ons begaan heeft maar we hebben te maken met de  corrupte politie en wij willen geen protocol. We besluiten om € 20,00 en 100 lokale valuta te betalen. Ze zijn het daar niet mee eens, we komen er vanaf met een corrupte boete van € 20,00, 170 lokale valuta, 130 Poolse zloty omgerekend is dat ongeveer € 67,00 wat we netjes verdelen over het aantal personen.

Het hotel vinden we vlot, we krijgen voor het eerst sinds dagen weer een doppelzimer met tweepersoonsbed. Het inventaris is ook hier gedateerd maar wel schoon én heel belangrijk het personeel is vriendelijk. We pakken een biertje in het restaurant, en krijgen eerder als wat de afspraak het eten in normaal tempo gereserveerd. Het smaakt goed en er is meer dan genoeg.