Vrijdag 23 mei 7u. gaat de wekker. Wel vroeg op de vrije dag maar dat maakt deze keer niets uit. We gaan naar de bergtraining van LCVM in Bad Homberg, verzamelen om 8.30u bij het tankstation aan de A12 afslag Beek. De meeste deelnemers zijn al vertrokken toen wij nog op één oor lagen, wel luxe als je vlakbij het vertrekpunt woont. Om 9u. vetrekken we in regentenue, 5 cursisten en 2 instructeurs, ik neem de vrijheid om achter de instructeur aan te pikken. Dat rijdt wel zo gemakkelijk en je kan als je wil het tempo bepalen. Via de A3 gaat het naar Siegenwald tankstelle voorbij Köln, daar ontmoeten we de Alpenzusjes en de 3e instructeur.
Met zijn 10en rijden we naar het hotel in Bad Homberg, daar ontmoeten we de overige cursisten en John het gezicht achter LCVM. LCVM staat voor Landelijk Centrum voor Voortgezet Motorrijden. De spullen naar de kamer, böckwurst met kartoffelsalat als lunch. Zo aan de grote stamtafel is het gezellig kletsen, kennismaken, horen wat de anderen aan motorervaring hebben en of ze al vaker hebben deelgenomen. Zelf doen we voor de 2e keer mee.
Om 14u is het verzamelen bij de boom. Daar krijgen we uitleg over de do’s en dont’s. De do’s zijn: rijden maar in ganzenpas in de lijn van de instructeurs, afstand houden en rijden naar eigen kunnen. De dont’s zijn: niet meer baksteensgewijs rijden en niet inhalen in de groep. Hoera, we zijn nog maar net weg en het begint te regenen. En natuurlijk ligt de regenkleding op de kamer. Het regent stevig, mijn leren broek houdt dat 10 minuten droog. Na een half uurtje stoppen we en wordt er uit gelegd wat er wel en niet goed gaat. Het meeste kunnen we winnen in kijk- en bochtentechniek. Ook de beroemde en voor mij gehate parkeerplaats doen we aan. Hier moeten we laten zien hoe krap we de bochten kunnen maken. Natuurlijk lukt het mij niet, op de één of andere manier wil het bochten draaien niet op commando.
Dan de laatste 30 km terug, we zwaaien lekker de bocht door als ineens de rijder voor mij onder uitgaat. Het achterwiel schiet weg en zijn duo glijdt over het asfalt. Ik vol in de ankers, de ABS doet zijn werk goed. Je kan er niet aan kijken hoe snel zo’n groep dan stil staat. Een motor wordt voor en achter de groep gezet om het overige verkeer tegen te houden en net zo snel staat de motor weer overeind. Het is gelukkig goed gegaan, naast de schrik, kleerscheuren, gedeukte koffer, kapot knipperlicht en schrammen op de motor valt de schade mee. Het drukt ons wel weer met de neus op de feiten dat ook een ervaren rijder zomaar onderuit kan gaan. Ze stappen samen weer op de motor, petje af. Nog even tanken en terug naar het hotel.
Na het eten krijgen we theorieles. Over de aandachtspunten, wat we kunnen verbeteren en wat we vooral niet moeten doen. De dag sluiten we zoals gewoonlijk af met een lekker Duits biertje.
Zaterdag is het om 9u. verzamelen bij onze instructeurs, we krijgen uitleg over wat we vandaag gaan doen. Vandaag komt het technische aspect van de bochtentechniek aan de orde. En dan vooral de kijktechniek, waar je naar kijkt ga je ook heen. En als je de kijktechniek beheerst dan kan je alle bochten draaien, Of ze nu groot, klein, rond of lang zijn. Vooralsnog geef ik de voorkeur aan die lange bochten waar je zo lekker in kan hangen. Om beurten rijden we voorop, mijn positie is achteraan in de groep, zoals gewoonlijk moet ik eerst warm draaien en op gang komen. Doordat het regent gaan de bochten helemaal niet, eigenlijk is iedereen erg voorzichtig. De schuiver van gisteren zit bij de meesten nog vers in het geheugen en dat tempert het rij- en prestatiegedrag. Bij de koffiestop treffen we de andere groepen. Ook Gerard is er al, hij kijkt helemaal niet zo opgewekt om dat zijn GT erg wiebelig is in de kont, hij rijdt niet lekker. Hij heeft het gevoel of hij op een bakfiets rijdt. Daar heb ik geen last van. Meer het gevoel dat ik zo stijf ben als een hark wat mijn soepelheid qua kijken belemmert.
14u. En toen was het licht, yesyes de zon breekt door. We toeren lekker verder, het tempo gaat omhoog en we worden vrijer met onze motoren. Bij een lange haarspeldbocht naar links en omhoog parkeren we de motoren en lopen de bocht omhoog. Dit gaat ervoor om van te voren te kijken hoe de bocht loopt en je er bewust van te maken wat er allemaal te zien is in zo’n bocht. Met elkaar beredeneren we wat de beste positie op de weg is. Beginnen aan de buitenkant, doorrijden tot je de bocht door kan kijken (ofwel openvouwt) dan kantelen en het gas erop. Ook wel de drie “K’s” = Kijken, Kantelen en Kracht. Het is mijn beurt om voorop te rijden. En ik moet zeggen dat ik goed naar de meester geluisterd heb, nu gaan alle haarspelden niet 100% maar het merendeel wel. En ik krijg er zowaar lol in en ik ben niet de enigste als ik het later hoor. We sluiten de dag goed af, in vlot tempo gaat het terug naar het hotel. Voor een fris biertje en uitgebreid buffet.
Zondag 8.30u. vertrek naar de pont voor de overtocht van de Rijn. Het is een stevige dag er staan zo’n slordige 330 km op de route. En wat voor route, alle bochten komen aan bod. Nu kijken of de uitleg en opgedane ervaringen van gisteren zijn blijven hangen. Iedereen is al weg als wij er nog staan met onze groep één van onze deelnemers dacht dat het tijdstip van vertrek een kwartier later was. Meester Kees, onze instructeur besluit om zelf voorop te rijden naar de pont in de hoop wat van de verloren tijd goed te maken. Ik heb de laatste positie geclaimd, vooral aan het begin van de dag heb ik moeite met het bochtenwerk en op deze manier hoeft niemand op mij te wachten. Na de overtocht gaat het lekker in hoog tempo door Cochem en omgeving. Lange, korte en haarspeld bochten alles komt aan bod. Goed asfalt, en bochten die je goed door kan kijken. Ook de beroemde actiefoto’s worden gemaakt. Met regelmaat komen we de andere twee groepen tegen, dat houdt in dat wij als de rustige of beginners groep een hoog tempo hebben. Verscheiden wegen van de route zijn afgesloten en wordt met regelmaat geïmproviseerd. Dat houdt in dat we bij terugkomst in het hotel 368 km hebben gereden.
Gerard is vandaag niet mee geweest. Hij heeft last van iets in zijn oog en is naar huis gegaan en maar goed ook. In het ziekenhuis hebben ze een zandkorrel verwijderd wat de irritatie veroorzaakt heeft. Gevolg hiervan is de rest van de zondag een troebel oog van de narcose en de avond brengt hij door op de bank samen met zijn vrienden. Fritz en een whisky.
Maandag ga ik weer naar huis. Ik rij samen met Arno en Marion terug. We denderen over de A3 naar Arnhem. Halverwege een kop koffie, tanken even bijpraten welke verkeersituaties zich voordeden en vooruit daar gaan we weer. Om 12.15u. zijn we in Westervoort. Hartelijk ontvangst van Fritz en Gerard. Zo’n slordige 1100 km erop getoerd de afgelopen vier dagen.
Mooi dat deze training nu al van pas komen. Is t zweten in ieder geval niet voor niets geweest.