Auteur: gerard

Dit is in het kort het verslag van de laatste 3 dagen van onze ASOM on Tour Spanje.

We beginnen met de zondag. Deze staat in de boeken als tweede van “hotel naar hotel” reis maar dan andersom. Er zijn 2 routes, een noordelijke route dwars door de Pyreneeën naar Girona en een gemakkelijker route iets zuidelijker, dus vlakker.

Er ontstaan zoals eigenlijk al de hele week 4 of 5 groepjes met kleine verschuivingen van poppetjes. Eén groep John, Frans en Ivo besluiten boven langs te gaan om nog eens te genieten van de vele bochten gemaakt van perfect asfalt. Twee groepjes kiezen voor de veilige rustige afsluiting en gaan onderlangs. Hans en Henri, beginnen aan de terugreis naar Nederland en overnachten niet weer in Girona.

Alle groepen komen bedrogen uit. Na verloop van tijd begint de lucht te betrekken en de temperatuur wordt er ook niet hoger op, zeg maar gerust fris. Af en toe zijn de eerste natte plekken op het wegdek zichtbaar. Maar het wordt slechter en slechter. Alle groepen besluiten na verloop van tijd de snelweg te nemen. Wat gelijk opvalt dat er in Nederland ’s nachts meer verkeer is dan overdag in Spanje. Dat is dan ook wel het enige positieve want het zachtjes regenen gaat over in mist en regen. We hebben de grootste moeite om elkaars achterlicht te kunnen blijven volgen. De groep van de noordelijke route is een beetje bezorgd dat er een koe zonder achterlicht op hun route staat.

Gelukkig arriveren alle Spanje reizigers weer heelhuids bij het hotel bij het vliegveld van Girona. De transportcombinatie van Memo Tours staat nog keurig op de plaats waar we deze in het begin van de reis achtergelaten hebben. Al vrij snel begint het laden van de motoren. Dit is door de goede samenwerking binnen de groep in een goed half uur gedaan. Alle motorpakken, laarzen, helmen en andere zaken wat niet mee kan als handbagage in het vliegtuig verdwijnt weer in de tassen en wordt in de aanhanger of bus gelegd. Reina doet het wel erg netjes, haar jas is nog nat en hangt deze op een “geleende kleerhanger” van het hotel in de bus. Alles wat nu in de bus en aanhanger zit scheelt de volgende ochtend een hoop gesjouw en tijd. Dan is het alweer de hoogste tijd om ons te goed te doen aan het buffet, het is niet wat we gewend waren de afgelopen dagen maar het is erg gemakkelijk om aan te kunnen schuiven. Rob was het liefst Girona in gegaan maar krijgt geen medestanders, we geloven het wel. Daarna gaan we op tijd onder de veren, we moeten morgen, maandag om 7.00 uur gesteven en gestreken aan het ontbijt zitten.

Henri en Hans zijn de Pyreneeën overgegaan, ze wilden door Andorra maar hebben de afslag gemist. Ze overnachten in Albi ten noordoosten van Toulouse.

De maandag lijkt een beetje op een normale maandag (althans voor de nog werkende onder de deelnemers). Op tijd opstaan, douchen, eten en daarna actie.

Ivo heeft aangeboden om de transportcombinatie terug te rijden naar Zevenaar. Een lange trip maar hij heeft dit vaker gedaan. Wij gaan naar het vliegveld en Ivo zet koers richting Nederland.

Om 8.00 uur zijn we op het vliegveld en ondergaan de handelingen van de douane voor we in het vliegtuig zitten. Na een vertraging van een half uur taxiën we de startbaan op en verlaten het Spaanse grondgebied  richting Weeze. De vlucht gaat een stuk soepeler als de heen reis en als we uit het vliegtuig stappen is het ook nog een stuk warmer dan onder de Spaanse zon. Dat het in Spanje niet zo warm was, nou vooruit, dat zij dan maar zo, maar de prachtige rij ervaringen in de Pyreneeën pakken ze ons niet meer af. Vanaf Weeze rijden we met twee auto’s ieders een eigen route en zetten de andere reisgenoten thuis af.

Henri en Hans hebben vandaag een regendag en overnachten in Chalon sur Saône, via WhatsApp vernemen we dat Ivo met de transportcombinatie waarschijnlijk na middernacht in Veghel aankomt en bij Frans een bed probeert te regelen met als wisselgeld dat Frans zijn motorfiets thuis bezorgd krijgt.

Dinsdagavond moeten we onze motorfietsen weer ophalen bij de het clubgebouw, na een laatste kop koffie of thee wordt het weekje rijden in Spanje echt afgesloten. Hans en Henri zijn om 20.00u. weer thuis in Zevenaar.

We hebben een leuke week gehad, het was een gemêleerd gezelschap. Er is serieus gepraat én veel gelachen, veel rijplezier gehad, en heel belangrijk iedereen is weer heelhuids thuis. Wat ons betreft is zo’n weekje toeren op deze manier voor herhaling vatbaar.

Wat doen we volgend jaar?????????????????????????????????

Zowaar de zon schijnt als we op staan, dit hadden ze toch niet beloofd. Na het ontbijt zoeken we de motoren op, Paul en Ivo staan al aan de overkant te wachten. We gaan richting Belaguer, boven Lleida langs naar Barbastro. In Barbastro is het tijd om te lunchen. Een menukaart hebben ze niet, met handen en voetentaal komen we uit op stokbrood met Jambon Ibercío. Dan gaat het verder maar niet meer met de route waarmee we gestart zijn. We geloven het wel met de binnenlandse wegen en zoeken het noorden weer op.

De wegen in het binnenland zijn beduidend slechter als wat we de afgelopen dagen gewend waren. Hier en daar staan grote veeschuren met voornamelijk koeien en hun kalveren. Er staat geen boerderij of woonhuis bij, blijkbaar worden deze dieren dagelijks verzorgd maar niet zoals wij het gewend zijn. Klein vee staat bij ons dichtbij boerderij. Dorpen kan je het niet echt noemen waar we doorheen rijden, er is veel leegloop. Het gesteente van de huizen zijn oranjerood van kleur en hebben veelal dezelfde architect.

Ainse is de eerste grote plaats aan de A138 dan afbuigen de N260 op. We gaan door één van de vele natuurparken die hier zijn. Men zegt als je in Noorwegen rijdt dan kan je daar uuuuuren rijden zonder iemand tegen komen nou dat is hier ook het geval. We kachelen lekker door en passen ondertussen de route aan met als eindbestemming hotel Terradets in Cellers. Het is een ongelooflijk mooi gebied waar we doorheen rijden. De Pyreneeën staan bekend om de gieren die hier vrij en blij rond vliegen. Er scheert er eentje vlak voor Gerard langs om te landen in de boom die hij had uigezocht. Een geweldig gezicht zo’n vogel met een spanwijdte van 2-3 meter. Dan zakken we af naar Graus, via Barnabarre naar Tremp om af te buigen naar Cellers.

Bij terugkomst zijn Henri en Hans vol met verhalen over de tussenstop die hier vandaag was bij het hotel van de Rider1000 tocht. In totaal deden er 2.700 motorrijders aan mee. Dit jaarlijks evenement wordt georganiseerd door Moto Club Manresa. Er zijn 3 afstanden 1.000 km, 500 km en 300 km. Als boekhouder heeft Henri geschat dat er hier vandaag zo’n € 40 miljoen voorbij kwam rijden. Hans en Henri hebben vandaag niet gereden, Henri leeft al een paar dagen op rijstewafels en thee.

n.b. De groep van vandaag heeft weer eens geprobeerd Reina af te leveren bij het zelfde klooster die we gisteren genoemd hebben. Weer gaf ze een stevig dosis gas zodat we domweg te laat waren. Het zou zo goed voor haar zijn.

 

 

Als ik opsta ben ik stram, mijn vingers doen nog niet echt mee. Ik kan de rit van gisteren goed merken aan mijn spieren. En als je nu vraagt was het te veel dan is mijn antwoord nee, ik heb er met volle teugen van genoten.

Vandaag hebben we om 10u een afspraak voor nieuwe banden voor Gerard zijn Triumph bij de bandenboer van John. De banden zijn er nog niet als we er zijn, dat wordt dan verplicht Trempt verkennen tot 13u. Trempt viert 7 en 8 mei feest “de fira”. Het is een soort van dorpsfeest, er worden kramen en podia neergezet. De locale ondernemers presenteren hun waar en de modernste landbouwwerktuigen worden opgesteld. Om 13u zitten de banden erom en kunnen we aan onze rit van vandaag beginnen. We willen net als onze reisgenoten de route rijden die voor zaterdag gepland staat vanwege de weersvoorspellingen. Die route gaat net als de route van gisteren ook naar het noorden met Vielha als hoogste punt. Helaas gaat het voor ons niet door. We zijn nog maar net weg en ik zie steeds het remlicht van Gerard opflitsen. Even later staan we stil en onderzoekt Gerard de nieuwe voorband. Blijkt dat zijn ABS waarschuwingslampje niet uitgaat doordat de band verkeerd op de velg is gemonteerd. De sensor van de ABS zit nu aan de verkeerde kant oftewel de ABS werkt nu niet. Dan maar weer terug naar de bandenboer. Wij zijn net op tijd, de werkplaats is al afgesloten. Tja hier in Spanje hebben ze siësta dus kom om 15.45u maar terug, dan is de motor weer klaar. Weer gaan we verplicht Tremp in, eerst naar de supermarkt voor wat drinken.

Héhé het is 16u geweest als we eindelijk kunnen rijden. De route die gepland stond is te lang om nu nog te rijden, dan morgen maar kijken wat het weer doet. We gaan weer richting het hotel en kachelen door naar het stuwmeer waar we op weg naar hotel Terradets langs zijn gekomen. Ik vind het indrukwekkend om te zien hoe men zulke bouwwerken of installaties kunnen ontwerpen en bouwen. De wegen zijn breed, de bochten lekker lang. Het is behoorlijk kouder dan de afgelopen dagen, er waait een “gulle” wind zoals wij noorderlingen zeggen. We kachelen de C13 naar Balguer af en draaien de C12 weer op terug naar Cellers. Toch nog even een rondje van 100 km gemaakt.

De Pyreneeën is een bergrug én de grens tussen Frankrijk,Andorra en Spanje. Het is ontstaan door een botsing tussen het Iberisch Schiereiland en het Europese continent zo’n 50 miljoen jaar geleden. Het gesteente lijkt zo op afstand poreus, net een spons. De toppen zijn van graniet, verder vind je er gneis en kalkzandsteen. Aan de Franse kant is het kouder en regent het er meer, aan de Spaanse kant is het dor, droog en zonnig. Het is een onherbergzame gebied, er wonen niet veel mensen meer. Vroeger woonden er voornamelijk veeboeren. Wat dat betreft gaat hier net als in de andere landen om ons heen. De jeugd, de jongeren trekken weg naar de steden, een enkeling daar gelaten.

Onderweg is nog een mooi klooster te zien en Gerard heeft zijn knipperlicht in geschakeld. In de intercom hoor ik nog dat hij mij daar een kamer wil aanbieden maart met enig gemopper van mijn kant rijd ie door.

 

 

 

I.v.m. de weersvoorspellingen staat vandaag de lange noordelijkste rit van 335 km op de agenda. Rob wilde een koninginnenrit nou die kan hij krijgen. Wij rijden de rit ook maar niet nadat Gerard nieuwe banden heeft besteld bij de bandenboer van John. Het is handen en voeten werk maar via de Nederlandse Triumph site kunnen we ze duidelijk maken welke banden ze moeten bestellen. Zo rond 11u gaan we aan de route beginnen. We gaan weer de n260 op richting Sort. In Sort drinken we weer koffie bij hetzelfde tentje als gisteren, en zowaar we worden herkend.

Na de koffie vervolgen we onze weg de bergen in. We kronkelen omhoog. Zou het korte bochten draaien nu beginnen? Nee. Tot aan Urus zijn het merendeels lange bochten waar je zo lekker in kan hangen. Dan duiken we de Tunel de Cadi in, het is een toltunnel van 5 km in. Het is erg koud in de tunnel brrrrrrrrrrrrrrrrrr.

Dan begint het echte werk. We rijden door het natuurpark Serra de Cadi met alleen maar het echte korte bochtenwerk. We blijven van buitenbinnennaarbinnenbuiten draaien. Lekker in zijn 3, soms terug naar 2, beetje bijremmen, in de bocht en gas erbij. Het is asfalt is goed, grijs van kleur alhoewel Ivo vindt dat het gele wegen zijn en dat er salamanders in wonen. Met regelmaat komen we dappere wielrenners tegen, ze zwoegen zich letterlijk bij de bult omhoog, knap hoor. De hoogste bergpas van vandaag is 1700m.

Om 19u zijn we weer in het hotel, na 335 km met zeker de helft alleen korte bochten hebben wij onze portie wel gehad vandaag.

 

 

We doen het vandaag rustig aan, we hebben tenslotte vakantie. De meesten rijden vandaag met zijn 2en. John en Frans zijn drukdoende met het zoeken naar een nieuwe achterband voor John zijn BMW GS 850. Ze hebben gisteren de lekke achterband wel gerepareerd maar één van de pluggen die ze er ingeplakt hebben lekt. Of dat lekken nu komt van er te lang mee doorrijden of er met te hoge snelheid mee rijden is niet bekend. En of de twee gaten dan komen van de houtvezels die ze er uit gepeuterd hebben zeg het maar. In ieder geval is de achterband nog lek.

Wij gaan richting Tremp, eerst kaarten kopen en zien dan wel verder. Tremp is een redelijk grote plaats, veel is er niet te doen. Middenin Tremp vinden we een klein tabakszaakje met zowaar ansichtkaarten. In vlot Catelaans legt de dame mij uit waar het postkantoor is. Het enige wat ik erop uit kan maken is dat we bij iets groots (ik denk kerk) linksaf moet, maar welke straat links? We rijden terug maar vinden niets wat op een postkantoor lijkt. Dan maar verder we komen vast nog wel een brievenbus tegen.

Langs één van de vele stuwmeren rijden we de N260 op. Het zoeft lekker door de lange bochten richting Sort. We kruisen in Ribera de Montardit een pelgrimsroute die uiteindelijk uitkomt in Santiago de Compostela. Weer valt het ons de weidsheid op van Noord Spanje. Als er geen landbouw of veeteelt is ligt er een rode waas van klaprozen over de velden. In Sort is het tijd voor de lunch, we laten ons op een terras zakken en zowaar de “el correo” is op de andere hoek waar ik de kaarten op de post kan doen.

Zo tegen 18u komen Ivo, Rob, Huub en Paul binnen. Ze hebben genoten van de noordelijke route. Dat je per se een moderne motor moet rijden om bij te blijven is niet waar. Ivo heeft zijn reisgenoten van vandaag laten zien dat je ook kan raggen met zo’n overjarige K100.

Het is 19.30u als John en Frans met verhitte hoofden binnenkomen. Ondanks de bandenwissel van John hebben ze er nog 250 km opgedraaid vandaag. Het laatste stuk onder begeleiding van een groep locals die zij dachten eventjes in te kunnen halen. Nu nog wachten op de verhalen van Hans en Henri.