| Polen |
 |
Om half zeven laat de wekker weer van zich horen. Op de achtergrond horen we al dat het regent en niet zo zuinig ook. Tja, we hebben geen keus we moeten opstaan want er staat een pittige dag op het programma. Zo’n slordige 430 kilometers over de beroemde Poolse wegen. Om 7 uur is de eetzaal al behoorlijk gevuld met mopperende motorrijders. Het onderwerp van de ochtend gesprekken gaat grotendeels over het natte weer. Buiten zien we dat de geulen die in het wegdek zitten door het vele vrachtverkeer nu dienst doen als afwateringskanaal. Joepie, dat word genieten.
Vandaag gaat onze medereisgenoot Henk voorop rijden. Gerard heeft vandaag een vrije dag als reisleider rijdt in derde positie. Na een paar kilometer krijgen we het vage idee dat we de verkeerde kant op rijden. Het lijkt alsof we weer naar de Oekraïne karren. De oorzaak van dit alles ligt domweg in het feit dat Henk zijn GPS één van het type Mietje is. Zelf noemen Henk & Inge hun GPS Kelly, en je mag zelf invullen waarom. We rijden net zo lang naar het zuiden totdat het droog is en dat is niet lang. Na zo’n 70 km worden de motoren aan de kant gezet, het is tijd voor overleg over wat we route we nu volgen. Het blijkt dat Henk het wayponit van het Novotel in Wroclaw met de snelste route heeft ingegeven en wij de originele route rijden. Aangezien Henk de reisleider is bepaalt hij de route.
We rijden door het zuiden van Polen richting Krakow en je houdt het niet voor mogelijk maar er staan waarschuwingsborden voor S bochten. Ik krijg maar amper mijn stuur om, het lijkt wel of het vastgeroest is. Maar we zwieren en zwaaien er vlotjes door, wel weer een lekker gevoel. De laatste 180 km blazen we er letterlijk op. Gewoonweg zalig! Het asfalt is goed, uitstekend zelfs heel anders als wat we in het begin van De Tour du Moskou gehad hebben. We zijn er het over eens dat het zichtbaar is dat het zuiden van Polen rijker en verder ontwikkeld is als het noorden van Polen.
We zijn als 3e in het hotel, snel douchen en dan naar de lobby voor een biertje en om de rest van onze reisgenoten te begroeten. We zijn al een paar dagen aan het discussiëren wie wie nu is daarom haalt Gerard de deelnemerslijst erbij, We vinken iedereen af die we kennen, sommigen hebben we al voorzien van een eigen naam, dit leidt tot grote hilariteit onder de aanwezige reisgenoten. Zo hebben we bijvoorbeeld Dick, Hugo en Jan de Drie Musketiers gedoopt.
Vandaag alleen een verhaal op papier, foto’s zijn er niet gemaakt.
.