| Rusland | |
 |
Wat hebben we lekker kunnen bijtanken vannacht in het Feninksmotel in Smolensk. Lekker ieder ons eigen bedje en ronken maar. Zo af en toe heb je domweg een dag waarop je even bij moet tanken. Dat is ons dan mooi gelukt.
Om acht uur naar het ontbijt gesneld om daar ons eerste Russisch ontbijt naar binnen te werken. Op zich ziet het er lekker uit, zij het niet dat de eieren met spek en de koffie minstens en uur geleden op temperatuur gemaakt zijn. Desalniettemin hebben we voldoende energie ingeslagen om onze eerste echte regendag in te gaan. Bij vertrek is het 9° C en druilerig, kortom we gaan in vol tenue op de motor.
Na zo’n 2 uurtjes door kachelen over de M1 richting Moskou moet er getankt worden. Dat valt niet mee als je weinig roebels op zak hebt en er een storing is met het betalingsverkeer zodat de creditcards niet werken. Met veel gedoe worden er dollars en euro’s gewisseld in een daarvoor ingericht hokje en daarmee kunnen we in het tankstation de nodige liters brandstof scoren. Als je dan ook nog eens de hindernis moet nemen van de geweldige taal problemen die er zijn dan kun je wel begrijpen dat het een leuk feest is. Dat de mensen in het tankstation hetzelfde taalprobleem als wij hebben is te merken, ze beginnen van onmacht steeds scheller en harder in de microfoon te schreeuwen.
Blij zijn we als we even later een koffie-tentje vinden die open is, de meeste koffie-tentjes verkopen meer als alleen koffie. In dit tentje verkopen ze Glasnikovs en aanverwante artikelen. Opvallend is dat de Russische dames over het algemeen stijlvol gekleed zijn, ze doen er moeite voor om er goed uit te zien. Zo ook het meisje van de bediening.
Onze 2e koffie/soepstop van vandaag nemen we na 258 km door diverse sporen van de vrachtwagens op de M1 gegleden te zijn. Wat voor soep het is weet ik niet – er zit o.a. citroen, ui, peterselie, rode kool, vlees en olijven in – maar het is wel lekker, het bruine zurige Russische brood wat ze erbij serveren laat ik wat voor het was ik kan de smaak ervan niet te pakken krijgen.
Dat was lekker warm en het werd tijd ook. De temperatuurmeter van de motor geeft nog steeds aan dat het nog maar 9 graden boven nul is. De zomer doorwaai handschoenen worden verruild voor de semi winter handschoenen. Ook de flappentappers zijn inmiddels ontdooit, we kunnen nu ook roebels uit de muur halen. En dat lucht op.
Tegen 15.00u. is Moskou in zicht. Er staat op de borden dat het nog maar 80 kilometer tot het centrum is. Maar het worden wel hele lange kilometers met een file van meer dan 30 kilometer. Zo af en toe gaan we op de Nederlandse manier tussen de rijen blik door. Of het nu toegestaan is, is ons nog niet helemaal duidelijk. De politie reageert niet als wij hun rechts inhalen.
Vele auto’s zijn waarschijnlijk nooit aangekomen bij hun bestemming want diverse troika’s, lada’s en andere soorten vervoermiddelen waarvan het merk compleet onduidelijk is staan al ronkend en puffend langs de kant. Een ander leuk verschijnsel is de verdeling van het aantal rijstroken. De wegbeheerder heeft lijnen uitgezet voor twee rijstroken met daarnaast een vluchtstrook. Deze strepen zijn compleet overbodig als er een file staat. Ik heb zelfs 6 rijen geteld als je de rij half door de berm/bos mee rekent. Het is op zulke momenten erg moeilijk om een plaats te veroveren voor de motor. Maar na enig gemopper is het ons gelukt om Moskou binnen te kruipen. Als we de stad binnen rijden is het net alsof er een rijbaan speciaal voor ons is neer gelegd. Het verkeer glijdt als een mes door zachte boter door de stad met een snelheid die je in ons land sowieso je rijbewijs kost. Wat een mooi asfalt en wat een snelheid. Met de GPS erbij lijkt het alsof we al jaren in Moskou wonen en binnen de kortste tijd staan we voor het hotel. We moeten wel even een stuk over de stoep rijden of een extra rondje eenrichtingsverkeer, dus kan je wel raden maar wat er gebeurde.
