| Litouwen | Wit-Rusland | |
 |  |  |
De wekker gilt vandaag om 7 uur, wel een beetje vroeg voor een vakantie dag, maar er staat voor vandaag een lastige hindernis op het programma. We proberen Belarus (Wit-Rusland) binnen te komen. Er zijn al enige verkenners vervroegd vertrokken KNMartijnV en John onze leraar Russisch proberen wat voorwerk te verrichten bij de grensovergang.
Rond half negen vertrekken we richting grens om daar na ruim 30 kilometer aan te komen.
Als eerste worden de papieren en kentekens gecontroleerd door een pet met een mannetje eronder. Deze is wel zeer vriendelijk en zeer geïnteresseerd in de motorcockpit van Gerard met daarin de GPS en routerol. Deze 1e hindernis duurt ongeveer een half uur zodat we acuut denken “oh, als het zo gaat dan valt het allemaal wel mee”. Bij het volgende loket, ongeveer 100 m. verderop moeten alleen vrachtwagens wat afgeven en wij domweg wachten totdat het verkeerslicht op groen staat. Daarna mogen we doorrijden naar een heel complex van douanehokjes. Bij de meeste moeten we een opdracht vervullen welke bestaan uit het betalen van 2 euro’s voor een wazige WA verzekering van drie dagen tot het invullen van diverse onduidelijke formulieren. Maar we hebben geluk Martijn was op tijd vertrokken en heeft al een voorbeeld klaar zodat wij het alleen maar naar onze gegevens hoeven aan te passen. Dat is wel zo gemakkelijk omdat de voorraad Engelse formulieren op zijn en wij verder gaan met de Russische formulieren. Kortom ook een chimpansee kan het op deze manier doen. Al met al is het vlot gegaan en heeft de grenspassage van Litouwen naar Belarus 2 uur en 45 minuten geduurd.
Aan de andere kant van de grens staat een stoet van 6 km aan vrachtwagens die Belarus uit willen, als ik dan na ga hoelang wij erover gedaan hebben de grens te passeren duurt het voor de laatste vrachtwagen nog wel even voor hij Belarus uit is. Het is één lange rechte saaie weg de M6 en M7 naar Minsk. Op en afritten naar dorpen bestaan uit 15 m asfalt wat daarna overgaat in een zand/kiezelweg. Tanken is een kunst op zich, je wacht op je beurt bij de pomp, hangt de slang in de tank, gaat vervolgens naar binnen om te betalen voor het aantal liters benzine of bedrag wat je wilt betalen. Nu kan je gaan tanken, de pomp slaat vanzelf af als je aan je limiet zit.
Minsk zelf is een drukke stad vooral de buitenwijk waar wij doorheen rijden, het is één grote bouwput. Overal zie hijskranen en zijn flats in aanbouw. Boven de stad hangt een vette laag smog, het ruikt niet erg fris. Er staan ongelooflijk veel auto’s aan de kant geparkeerd en overal lopen of staan mensen. Wat een mierennest. Het hotel ligt middenin de stad, het is een gebouw met 22 verdiepingen. Het inchecken hebben we zo gedaan alleen de sleutel krijgen we op de verdieping waar we onze kamer hebben. Op elke verdieping is een vrouw die verantwoordelijk is voor het reilen en zeilen. Ze zorgt dat de kamers schoon zijn en bij haar kunnen we terecht voor de sleutel. We hebben kamer 12 van de 16e verdieping, de inrichting van de kamer is gedateerd, voor ons tenminste. De komende nacht hebben we geen kingsize bed zoals in het luxe Crowne Plaza Hotel in Vilnius.
