| Rusland | Oekraïne | |
 |  |  |
Als we opstaan is het grauw en bewolkt maar droog. Snel naar het ontbijt wat binnen 5 minuten voor onze neus staat. Iedereen krijgt hetzelfde of je het nu wil of niet. Ik weet nog een 2e pakje sap te bemachtigen om het ietwat droge brood weg te spoelen. We gaan ook vandaag weer in vol tenue want het regent voor de verandering. Net voor we vertrekken krijgen we de boodschap “kijk uit” er zijn hier vlakbij twee mensen van onze groep onderuit gegaan. Het is dan ook niet gemakkelijk om de stad uit te komen met de tramrails op ongelijke hoogte met het wegdek. Neem daarbij het uitgesleten wegdek, regen en olie en het script voor ongevallen is compleet. Het is erg geconcentreerd rijden vooral op vreemd terrein, je moet voor jezelf opkomen en laten zien dat je aan het verkeer deelneemt. Ik weet wel dat het een reis is die je niet moet onderschatten, de vermoeidheid begint parten te spelen. De twee betrokken komen er zelf goed af, ze hebben alleen blikschade maar zetten de reis niet voort. De motoren gaan op transport en zelf gaan ze met het vliegtuig weer naar Nederland.
Gelukkig zijn we Orel snel uit en sluiten aan bij het vrachtverkeer op de tweebaans M2 waar geen snelheid inzit. Om 11.30u hebben we pas 112 km afgelegd, het schiet echt niet op vandaag en dat met 375 km als dagetappe. Het is inmiddels droog, we rijden letterlijk de zon tegemoet. De regenpakken gaan uit en met SpongeBob op de neus gaan we verder. Na 180 km krijgen we goed asfalt onder de wielen, het gas gaat erop en we kunnen stevig doorrijden. Je kan merken dat we over het platteland rijden, aan de kant van de weg zitten veelal vrouwen met een hoofddoek op fruit, groente, aardappelen en zelf ingemaakt fruit te verkopen. Ook hun vee scharrelt aan de kant van de weg, koeien, paarden en geiten staan aan een stik, kippen en ganzen pikken wat in de rondte. Een enkele keer zie je een kudde koeien maar niet in een weiland zoals wij het kennen. De kuddes koeien worden hier gehoed.
Tot we zin hebben in koffie wat we ook krijgen maar deze keer in een buurtwinkeltje. Al vlot hebben we bekijks en komt de hele buurt ons bewonderen. Het valt op dat veel Russen goud in de mond hebben en niet zo weinig ook. Vlak voor de grens gooien we alle roebels die we hebben in de tank, benzine kost hier 24,90 roebels omgerekend € 0,65 per liter. Bij deze pomp is er een pompbediende en is zeer verbaasd dat ik zelf motor rijdt. Ze verteld een heleboel maar ik snap er niet veel van, even later rent ze binnen en komt terug met een button van het benzinemerk waar ze voor werkt. Ik speld deze op mijn veiligheidsriem wat een brede “gouden” glimlach oplevert.
Rond 14.30u. zijn we bij de grens met de Oekraïne. Het hele spel begint weer van voren af aan. Alle formulieren die we hebben ingevuld met de grensovergang naar Belarus doen we nu weer dunnetjes over met uitzondering van de WA verzekering. Al met al neemt dit 4 uur in beslag maar omdat we door de tijdbarriëre gaan winnen we een uur terug en duurt het 3 uur. Om kwart over 6 zijn we bij het hotel, ff lekker douchen en een biertje in het “КАФE” = café. Het diner is iedere avond om 19u. maar lang niet iedereen is er. Door het slechte wegdek, oponthoud in het verkeer en de wachttijd aan de grens is de helft van onze reisgenoten nog niet binnen. Voor ons geen afzakkertje vanavond wij gaan op tijd het mandje in we hebben morgen n.l. 480 km als dagetappe naar Kiev en het ontbijt is om 7u.
