 |
De dag begint goed. Na een – voor Italiaanse begrippen – uitgebreid ontbijt met koffie waarvan de inwendige mens direct inwerking gaat trappen we om 9.11u. de motoren aan. Vandaag gaan we passen rijden met een hele boel bochten. En als we vanochtend wisten hoe de dag zou verlopen hadden we gezegd tegen Bennie onze reisleider je bent gek, bekijk het maar, dat doen we niet.
Vlot na vertrek dient de eerste pas van de route van vandaag zich aan te weten Passo Giau. Het weer is goed in tegenstelling tot gisteren. De lucht is strak blauw. Na behoorlijk wat tornanti’s zijn we boven op de top. Het is er fris 6 C en het uitzicht is adembenemend. De Dolomieten zijn in tegenstelling tot de Alpen minder bebost en daardoor lijkt het grilliger.
Grotendeels vervolgen we de Strada Statale Delle Dolomiti, richting Passo Cereda en Passo Duran. Na deze passen gaat het over de Strada Statale Del Monte Grappa naar Passo Rolle. We hebben nu ruim 190 km afgelegd. Dan gaat het via de Strada Provinciale Del Passo Di San Pellegrino naar de naam zegt het al de pas van San Pellegrino. Herhaaldelijk krijgen we een paar regendruppels op de helm. Tijd voor de regenpakken is het nog niet, we kunnen het redden om steeds naar de zon te rijden aan de andere kant van de berg. Bennie is op een gegeven moment uit beeld, we weten niet waar hij is. Het enigste wat we weten is dat hij het gas erop gezet heeft en de route op zijn eigen tempo is gaan rijden. Jan zet ook het gas erop en hoopt dat hij Bennie weer kan vangen. Helaas het blijft niet droog de regenpakken gaan aan. Na de Passo San Pellegrino worden we het spoor bijster. Onze doosjes laten een wit scherm zien en geen route meer. Aangezien het 16u. is en we al heel wat bochten hebben gedraaid – ook die waar je het gevoel hebt dat de knieën tussen je oren zitten – besluiten we om rechtstreeks naar het hotel in Borgo Valsugana te gaan. Het eerste stuk verloopt voorspoedig over de provinciale weg richting Trento. Maar dan,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Tussen de provinciale weg naar Trento en Borgo Valsugana ligt een berg en aangezien onze doosjes zijn ingesteld op snelwegen vermijden dient zich Passo Manghen hoogte 2042m aan. In het begin van Passo Manghen zijn we opgewekt en draaien we dapper de haarspeldbochten op gloednieuw asfalt wat smaller is dan het fietspad van Westervoort naar Arnhem. Als we bijna bij de top zijn begint het wat te regenen, althans dat denken we. Het gras is bedekt me een wit laagje en dan dringt het tot ons door het sneeuwt en niet zo zuinig ook. Op de top komen we de plaatselijke sneeuwploeg tegen, die geven de raad om een half uur te wachten en dan verder te gaan. Toch maar even een fotootje, dat gelooft toch niemand . In Juni met zomervakantie om dan in de sneeuw te gaan motorrijden. En dan een klap! Het ontweert, Gerard schrikt zich de leplazarus. Wij zijn goed als het hoogste punt.
En kijk daar komen nog twee van die idiote motorrijders de top van de berg over. Het zijn Jan en Bennie. Het wegdek is inmiddels wit en ijzig. We beginnen toch maar aan de afdeling, de motor in de 1e versnelling. De rem en de koppeling in en op hoop van zegen langzaam naar beneden. In een haarspeldbocht krijg ik het voorwiel niet meer uit de ijzige sporen. Gerard is al een stuk verder en Jan en Bennie staan achter mij te wachten. Jan brengt mijn Knor de 5e naar minder glad gebied. Langzaam zakken we op deze manier de Passo Manghen af.
Het heeft ons veel moeite gekoste maar we zijn allemaal heelhuids de Passo Maghen afgekomen. Tijdens het eten zijn we het er overeens dat het kantje boord was en zeker niet voor herhaling vatbaar
Moi,
Holymoly wat een avontuur. sneeuw en ijs in je zomervakantie wie kan dat inderdied bedenken. die Bennie heeft zeker z’n hersenpan bevroren om de groep alleen te laten, stom,stom,stom. maar misschien dat e.e.a ondooit en doet hij dat nooit weer. en zeker niet met dat weer.
maar de omgeving vergoed veel, dat dan wel weer. kom je op die hoogte’s ook nog van die idioten op een fiets. snap ik niks van.
gr uur compas
Zo dan wat een sneeuw, dat maak je zoals de mensen uit compas ook al zeggen niet vaak mee in de zomervakantie..
Best gevaarlijk naar ons idee om in zo’n omgeving alleen te rijden…