10 juni 2011

Schotland

Dag 6

We liggen nog op bed als de eerste motoren gestart worden voor de laatste etappen naar de boot in Newcastle. Er moet tussen 14.30u. en 15.30u inscheept worden en met 410 km te gaan kunnen ze nog ff vooruit. Natuurlijk zijn er fanatici die het met gemak in 6 uur kunnen doen maar het merendeel neemt er meer tijd voor. Wij vertrekken naar Dumbarton vlakbij Glasgow. Gerard heeft de route op mijn GPS geladen. Hij heeft de route op de GPS geplakt, ik heb n.l. geen routerol of tanktas. We  gaan richting Fort William aan de A86, de A86 gaat langs Loch Laggan met ver gezichten die je alleen in vakantiegidsen ziet, daarna de A82 richting Glasgow. De A82 begint voor Ballachulish waar het tijd is voor een kop koffie. Je kan merken dat men niet op toeristen is ingesteld want de koffietentjes zijn spaarzaam. Vaak is het en combinatie van de plaatselijke VVV,souvenirs en koffie. Dan gaat het verder over  de A82 en met Black Mount aan onze rechterhand denderen we door. Ondanks dat het 10 C en zonnig is trekken we de regenbroeken aan, het is droog maar de wind is snijdend koud.

Dan gaat het richting Loch Lomond, aan het begin van Loch Lomond zijn er mooie lange bochten waar je goed door heen kan gaan. Ik heb het gered de steps zijn aan de grond geweest.  Oei oei, dat ging lekker en waarom ook niet als de weg en de omstandigheden er zich voor lenen. Halverwege Loch Lomond is het weer tijd voor een stop, de home made tomatosoup smaakt ons goed. We zitten bij een afvaart van Loch Lomond cruises. De bussen met veelal grijze reizigers rijden af en aan. We vermoeden dat ze hier op de boot gezet worden en aan de overkant weer worden opgehaald. Ook wordt er veel gefietst zo ook een gezin met twee meisjes in een kar achter de fiets. Het oudste meisje is een jaar of vier en kletst er goed en duidelijk op los. Dat ze nog niet bekend is met de Schotse gebruiken blijkt wel als er een man in kilt en witte kniekousen voorbij komt. Al glurend over haar ijsje zegt ze heel verwonderend; “He’s wearing a skirt”. Ze zegt het niet echt zachtjes  wat haar moeder duidelijk in verlegenheid brengt. Ik moet bekennen dat zulke momenten me bekend voorkomen.

Dan gaat het door naar Dumbarton, we missen nu het gemak van de GPS. Het wordt zoeken totdat we de weg vragen en dan blijkt dat er twee Glasgow Road’s zijn. De mevrouw biedt aan om voor ons aan te rijden naar de B & B van vandaag. We maken graag gebruik van haar aanbod. Dumabarton ligt 25 km van Glasgow en is armoedig. Er is een maritiem museum en de kerken die er zijn staan op instorten of zijn slecht onderhouden. We eten bij Frank en Benny’s het smaakt ons beter als we de afgelopen dagen gehad hebben in Aviemore. Dan ff aan de wandel voor een kop koffie of een biertje, helaas veel is er niet te doen en gaan bij één van de plaatselijke pub’s naar binnen. Na een donkere Guiness houden we het voor gezien voor vandaag. Morgen staan de bolides stil, we gaan met het openbaar vervoer voor een dagje Glasgow.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3 gedachten over “10 juni 2011”

  1. Moi,

    Hé tantie, met de trappers van de brommer aan de grond, nog even en je bent klaar voor een echte off the road trip. persoonlijk vindt ik 10 “C wel aardig vris maar dat hoort erbij in schotland. de kerken staan er inderdeed niet zo florrisant bij maar als de dorpen leeglopen en er geen onderhoudt meer gepleegd wordt dan krijg je zulke dingen.

    bekijk het van de positieve kant, het levert wel mooie plaatjes op. en het beeld dat ik van schotland heb is landschappen en vervallen ruine’s. het landschap is d’er wel maar de vervallen gebouwen moeten we toch echt zelf voor zorgen.

    volens mij gaan jullie nu richting de glennfiddich stokerij, ik bedoel er verder niks mee ik wilde het gewoon even noemen.

    nu nog even kijken bij morgen en dan de pc weer uit. ik heb middagdienst en ben morgen weer op jullie site.

  2. Hallo aan die kant,
    Mooi dat alles nog steeds goed gaat, aan deze kant ook..
    Dat verhaaltje met dat kleine meisje dat klinkt inderdaad wel bekend;)
    Tot snel en doe voorzichtig

  3. Wat we toch verwend zijn he? Vroeger waren we blij met een onhandige landkaart en ons maar ergeren als we geen plaats hadden om deze fatsoenlijk te kunnen lezen. Nu hebben we een handigheid en die werkt niet. Toch maar terug en wat ergeren? hihi
    Maar wel mooie foto’s

Reacties zijn gesloten.