| Rusland | |
 |
Vandaag gaan we richting het zuiden naar Orel uitspreken als Orjel. Na een kilometer of twee begint het zachtjes te regenen in Moskou wat overgaat in streepjesregen. Natuurlijk zijn we vertrokken met de regenbroeken in de koffers in plaats van aan. Na een dik half uur is er eindelijk de mogelijkheid om te stoppen en de regenbroeken aan te trekken. Ook de jasjes van de KNMV gaan aan om de regen te trotseren. We klimmen weer op de motoren en mengen ons in de 5 dikke rijen blik de stad uit. Na 150 kilometer wordt het tijd voor een bakkie leut. We stoppen voor een onogenlijk tentje waar Russianmama ons van harte welkom heet eerst in het Russischs en aansluitend in het Duits. Het is er in ieder geval droog en lekker warm. Ik ben op zoek naar een plek om mijn handschoenen, helm en kol te drogen maar kan het niet vinden. Russianmama kijkt me vragend aan waarop ik haar mijn kol geef, 20 minuten later krijg ik mijn kolletje lekker droog en warm van haar terug. De rest van onze kletsnatte kleren hangt overal te drogen wat irritatie opwekt bij een andere bezoeker. Nors gebaart hij dat de helmen van de stoel af moeten war hij wil zitten. Ook maken wij gebruik van het toilet, het wasbakje wordt gestut met een plank omdat hij anders van de muur valt. Na twee lekkere bakken koffie en een zoet warm worstenbroodje storten wij ons weer op de M2 in de stromende regen.
Het asfalt wordt er niet beter op, we stuiteren met recht kilometer voor kilometer verder. Na 200 km is het droog. We rijden door tot er 280 km op de dagteller staat. Het tijd voor een soepje, we eten vandaag Borsjt, Borsjt is rodekool of rode bieten soep met brood wat ons goed smaakt. Als we weer verder gaan verdwijnt mijn bril in het handschoenenkastje en SpongeBob wordt opgezet. Het asfalt wordt beter en dat terwijl Henk en Gerard net bij de soep nog klaagden over de kwaliteit van het asfalt waar ik al 3000 km over stuiter met de kleine wieltjes en de stugge vering van Knor de 4e. De laatste kilometers gaan we gaan we van de originele route af. We rijden over het platte land en komen in een redelijk dorp terecht waar op een plein het beeld van Lenin staat. We willen met de motoren voor het beeld komen voor een foto maar dat mag niet van de plaatselijke politie. Er zijn ons al anderen voor geweest en zij zijn teruggefloten. Wel hebben we bekijks van de plaatselijk jeugd, ze laten zich graag op de plaat vastleggen. Het eten gaat in hoog tempo binnen een kwartier hebben we het voor- hoofd en nagerecht naar binnen gewerkt.
